Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Yearning The Seeds Of A New Sound

Η πρώτη μου επαφή με το black/death metal ήταν μέσα από τη συλλογή Dark Rhapsodies, ένα cd το οποίο κυκλοφόρησε ως δώρο με το ελληνικό metal hammer το 1998 το οποίο είχε επιμεληθεί ο Γιώργος Φλωράκης(από τις καλύτερες πένες του περιοδικού μέχρι σήμερα).




Ήμουν 14 ετών τότε και η μοναδική επαφή μου με τον(κάπως πιο) σκληρό ήχο ήταν το Reign In Blood των Slayer που μου το είχε γράψει ένα παιδί λίγους μήνες πριν, κατά τ'άλλα Iron Maiden/Motorhead/Black Sabbath/Rainbow/Iced Earth/Blind Guardian..ότι χρειαζόταν ένας έφηβος για να αποφύγει τα σκυλάδικα όταν μεγαλώσει(όπως άλλωστε είχε πει γενικότερα για το metal παλιότερα ο Τζίμης Πανούσης).
Βεβαίως όπως θα παρατηρήσετε από το tracklist,αφενός η συλλογή αφορούσε τις πιο μελωδικές πτυχές του black/death, αφετέρου είχε και 3-4 φόλες μέσα(δε χρειάζεται να τις κατονομάσω, φαίνονται).
Παρ'όλα αυτά, κομμάτια σαν το To Thou Who Dwellest In The Night των Arcturus, το Marble Smiling Face των φοβερών Septic Flesh και φυσικά το In The Woods των In The Woods είχαν ΤΕΡΑΣΤΙΑ επίδραση πάνω στον 14χρονο τότε Koga Ryu Phoenix..μουσική σκοτεινή, μυστηριακή, σκληρή αλλά και μελωδική συνάμα,τελείως άγνωστη σε μένα και χωρίς καμία σχέση με ότι είχα ακούσει μέχρι τότε.
Λίγους μήνες μετά, το ίδιο περιοδικό έδωσε το ντεμπούτο των In The Woods..., HEart Of The Ages.





Όσον αφορά το το black metal,ο Oystein Aarseth είχε πει κάποτε πως ως μουσικό είδος οφείλει να είναι σατανικό.Χωρίς να διαφωνώ απαραίτητα, θα επεκτείνω τον ισχυρισμό του στο ότι οφείλει να στέκεται απέναντι από τις αξίες του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού,όπως άλλωστε κάνει(εκτός του mainstream τομέα του βεβαίως...).
Έτσι απέναντι στον χριστιανισμό το black metal παρατάσσει τον σατανισμό, τον αθεϊσμό ή τον παγανισμό, απέναντι στην υπερπροβολή  την μικρή ή ελάχιστη προβολή, απέναντι στον δυτικό ορθολογισμό τον αποκρυφισμό, απέναντι στην παγκοσμιοποίηση την έμφαση στις τοπικές παραδόσεις, απέναντι στον γυαλισμένο ήχο...ξέρετε(necrohell ftw),απέναντι στην αστικοποίηση την έμφαση στην αρνητική/αποπνικτική πλευρά της ή την φυσιολατρεία.
Tέλος,όσον αφορά την πολιτική, όπου υπήρξαν/υπάρχουν πολιτικές αναφορές στο black metal αφορούν ακροαριστερές η ακροδεξιές(συχνότερα) αντιλήψεις.Κάπου εδώ θέλω να τονίσω ότι προσωπικά είμαι κατά της εισόδου της πολιτικής στο black metal γιατί θεωρώ ότι δεν συναύδει με την 'μυστηριακή' φύση της μουσικής αυτής:δεν είναι τυχαίο που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικοποιημένων black metal δίσκων είναι σκατά(οι Burzum και οι Naer Mataron δεν υπάγονται σε αυτή την κατηγορία, καθώς κρατάνε τις πολιτικές τους πεποιθήσεις έξω από τα albums τους).

Οι In The Woods... λοιπόν, πρωτοπόροι-μαζί με τους Ulver-της φυσιολατρικής(και παγανιστικής σε ένα βαθμό αλλά με την πολύ ευρεία έννοια) πλευράς του black metal, στο ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε το 1995(χρονιά εφιάλτης για τον black metal πιουρίστα) αναμιγνύουν με μοναδικό τρόπο τα κλασικά στοιχεία του ήχου με μια πιο ψυχεδελική rock προσέγγιση-pink floyd συγκεκριμένα-δημιουργώντας ένα μοναδικό album το οποίο με σημάδεψε όταν το πρωτοάκουσα..η όλη φυσιολατρική φύση του album βεβαίως δεν περιορίζεται μόνο στην ωραία πλευρά της φύσης αλλά και στην βίαιη/τρομακτική(φυσικά, για black metal μιλάμε εξάλλου)όμως θεωρώ-νιώθω-ότι το τελικό συναισθηματικό πρόσημο του HEart Of The Ages είναι περισσότερο θετικό παρά αρνητικό, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το Bergtatt των Ulver.
Δε χρειάζεται να αναφέρω-πρέπει να έχει ήδη γίνει προφανές-ότι η 00's μετενσάρκωση των παραπάνω 2 albums(Bergtatt,HEart Of The Ages) είναι οι Wolves In The Throne Room...

Αύριο φεύγω από την Αθήνα για 6-7 μέρες(δεν εχω internet εκεί που πάω συνεπώς θα κάνω κάποιες μέρες να κοιτάξω το blog, οπότε οποιαδήποτε καθυστέρηση στην δημοσίευση και απάντηση σε τυχόν σχόλια δε σημαίνει ότι σας έχω χεσμένους guys!) και το HEart Of The Ages είναι, μετά από αρκετό καιρό, μέσα στο mp3 μου:έίτε αποδράσετε για λίγο αυτές τις μέρες είτε όχι, δώστε του μια ευκαιρία: κατ'εμέ είναι πολύ σημαντικότερος δίσκος για το ιδίωμα από ότι έχει μείνει σαν γενική εντύπωση στους οπαδούς παγκοσμίως.

                                                                                       Escapism


Υγ: η παρούσα ανάρτηση αφιερώνεται στον ομοϊδεάτη-όπως ανακάλυψα μέσω της εκπομπής του-ως προς το εν λόγω album και τους In The Woods..., Plunderer.

2 σχόλια:

  1. Φλωράκης ο κορυφαίος συντάκτης του περιοδικού.Κάποιες συλλογές του περιοδικού ήταν κορυφαίες,δε ξέρω αν είχες προλάβει αυτές που είχαν αποκλειστικά ελληνικά συγκροτήματα (Hammer Holocaust I & II).
    Bal Sagoth μπώρωση,"he'got a big PEOS",χαχα!6-7 μέρες εκτός Αθηνών;Νάτα τα golden boys του metal ;-P.Καλά να περάσεις mate.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα οχι ρε τι golden boys, σε οικογενειακο εξοχικο ημουν..ωραια φαση παντως, γεμισα μπαταριες.

      ειχα προλαβει το hammer holocaust II, γενικα αυτες οι συλλογουλες-και τα cd που εδινε το εντυπο δωρο-διαμορφωσανε τα γουστα πολλων απο εμας που τοτε ειμασταν μπομπιρες..

      Διαγραφή